بی خوابی به دلیل اضطراب و افسردگی

بی خوابی به این معناست که فرد هنگام خوابیدن به مشکل بر می خورد، به سختی می خوابد، صبح زود از خواب بیدار می شود و احساس خواب آلودگی دارد. بی خوابی که نوعی اختلال خواب محسوب می شود، می تواند منجر به بروز مشکلات ذهنی و فیزیکی شود و عملکرد و توانایی های بدن را تحت تاثیر قرار دهد.
اضطراب و افسردگی از جمله عواملی هستند که باعث تشدید بی خوابی می شوند. در این مقاله به بررسی بی خوابی به دلیل اضطراب و افسردگی می پردازیم.

بی-خوابی-به-دلیل-اضطراب-و-افسردگی

بی خوابی و افسردگی

بی خوابی یکی از مشکلات رایج در میان افراد افسرده می باشد. تحقیقات نشان می دهند که احتمال بروز افسردگی در افرادی که از بی خوابی رنج می برند، نسبت به افرادی که خواب نرمال دارند، بیشتر می باشد.
در بسیاری از موارد، علائم افسردگی با علائم بی خوابی تداخل پیدا می کند. به عنوان مثال، افسردگی می تواند نشانه ای باشد از بی خوابی، آپنه انسدادی خواب، سندرم پای بی قرار و یا نارکولپسی.

افسردگی علاوه بر این که منجر به بروز مشکلات خواب و بی خوابی می شود، احتمال بروز مشکات جسمی مانند بیماری های قلبی را نیز افزایش می دهد. نکته دیگر این است که افسردگی معمولا با اضطراب نیز همراه است، عاملی که باعث تشدید بی خوابی می شود.

در صورتی که افسردگی علت بی خوابی باشد، درمان هایی از قبیل گفتار درمانی، رفتار درمانی و یا مصرف دارو در نظر گرفته می شود. البته درمان در چنین شرایطی کمی پیچیده خواهد بود. به عنوان مثال، در افراد افسرده ای که از آپنه انسدادی خواب رنج می برند، مصرف داروهای ضد افسردگی ممنوع می باشد، چرا که این داروها با سرکوب تنفس باعث تشدید این اختلال می شوند و احتمال خفگی حین خواب بالا میرود.
در برخی موارد، تنها باید نسبت به تسکین علائم افسردگی اقدام صورت گیرد. رفتار درمانی شناختی(CBT)، از جمله روش های درمانی موثری هستند که عوارض جانبی را هم برای بیمار به همراه ندارند. هدف این شیوه درمانی، تمرکز بر روی افکار و رفتارهایی است که منجر به بروز افسردگی می شوند.

بی خوابی و اضطراب

اضطراب می تواند منجر به بروز مشکلات متعددی از جمله بی خوابی شود، علاوه بر این، احتمال بروز بیماری های قلبی، نامنظم شدن ریتم قلب، بالا رفتن فشار خون، دیابت، سکته و چاقی نیز را نیز افزایش می دهد.
در صورتی که اضطراب، علت بی خوابی باشد، مصرف دارو و یا رفتار درمانی برای بیمار در نظر گرفته می شود. هدف این درمان، کنترل افکار و رفتارهایی است که منجر به بروز نگرانی و اضطراب در فرد می شوند و فرد یاد می گیرد که چگونه اضطراب خود را کنترل کند.
در کنار اقدامات درمانی، رعایت موارد زیر به کاهش اضطراب و بهبود کیفیت خواب کمک می کند:
– مدیتیشن و تمرکز بر روی تنفس
– اهمیت دادن به ورزش و تمرین بدنی
– گوش دادن به موسیقی آرام
– داشتن برنامه خواب منظم
– صحبت کردن با دوست و یا اعضای خانواده تا از میزان اضطراب کاسته شود.
و در پایان، رعایت اصول بهداشت خواب

بی خوابی به دلیل اختلالات روانی

خواب و سلامت روان ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند. بی خوابی می تواند بر روی وضعیت سلامت روانی شما تأثیر چشمگیری بگذارد. همچنین افرادی با مشکلاتی در سلامت روانی بیش از سایرین مستعد بی خوابی و اختلالات خواب می باشند.

بی-خوابی-به-دلیل-اختلالات-روانی

در کشور ایالات متحده آمریکا اختلالات روانی بر روی کیفیت خواب 50 تا 80 درصد از بیماران مبتلا به بیماری های روانی تأثیر منفی می گذارد. بی خوابی و اختلالات خواب در بیمارانی که با استرس و اضطراب، افسردگی، اختلال دو قطبی، عدم تمرکز و بیش فعالی دست و پنجه نرم می کنند، بسیار رایج می باشد.

علاوه بر این در اولین مراجعاتی که به پزشک متخصص برای تشخیص اختلالات روانی انجام می گیرد، بی خوابی به عنوان یکی از علائم بیماری مد نظر قرار داده می شود. اما تحقیقاتی که بر روی کودکان و بزرگسالان انجام گرفته است، نشان می دهد که بی خوابی می تواند به طور مستقیم بر روی پیشرفت اختلالات روانی تأثیر گذار باشد. درمان اختلالات خواب ممکن است تا حد زیادی به بهبود مشکلات روانی کمک نماید.

ارتباط مغزی بین خواب و سلامت روانی تا کنون به طور دقیق کشف نشده است. بر طبق مطالعات عصبی و آزمایش های نوروشیمیایی که تا کنون انجام پذیرفته است، کیفیت بالای خواب شب می تواند به تقویت ذهن و احساسات واقعی انسان کمک نماید. در ذیل به برخی از حقایق مربوط به رابطه میان اختلالات روانی و بی خوابی اشاره می نماییم:
• اختلالات خواب در افرادی که از اختلالات روانی رنج می برند، شایع تر از سایر افراد می باشد.
• اختلالات خواب می توانند ریسک پیشرفت بیماری های روانی وسایر اختلالات را افزایش دهند.
• درمان اختلالات خواب می تواند به بهبود بیماری های روانی کمک شایانی نماید.

چگونه اختلالات خواب می توانند سلامت روانی را تحت تأثیر قرار دهند؟

فاز خواب هر فرد سالم هر نود دقیقه یکبار طبق یک دسته بندی مشخص تغییر می کند. هر چند که طول مدت این زمان بسته به پروسه خواب هر کس متفاوت می باشد.
در یک خواب خوب و مفید، فرآیند خواب به چهار مرحله تقسیم می شود که به مرور عمق خواب بیش تر، فشارخون پایین تر، ماهیچه ها ریلکس تر، ضربان قلب و تنفس آهسته تر می گردد. در عمیق ترین مرحله از یک خواب خوب و مفید، تغییرات فیزیولوژیکی در بدن ایجاد می گردد که به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می نماید.
نوع دیگری از خواب با حرکت سریع چشم ها (REM:repid eye movement)، زمانی است که فرد خواب می بیند. فشار خون، دمای بدن، ضربان قلب و تنفس وی نسبت به زمانیکه هوشیار است افزایش می یابد. تحقیقات نشان می دهند که این فاز از خواب یادگیری، حافظه و کنترل احساسات را افزایش می دهد. هر چند که دانشمندان هنوز هم در حال اکتشافات جدید در خصوص این دو موضوع هستند، اما به نتایجی مبنی بر تأثیر اختلالات خواب بر سطح انتقال سلول های عصبی و هورمون های استرس دست پیدا نموده اند. همچنین این یافته ها نشان می دهند که بی خوابی می تواند سبب تخریب مغز، اختلال در تفکر و کنترل احساسات شود.

درمان بی خوابی به دلیل اختلالات روانی

برای بهبود بی خوابی و سلامت روانی خود، سبک زندگیتان را تغییر دهید. خوشبختانه درمان هایی که برای اختلالات رایج خواب و بی خوابی تجویز می گردند، برای تمامی بیماران حتی برای افرادی که از اختلالات روانی رنج می برند یکسان می باشند. پایه و اساس درمان اختلالات خواب معمولاً تغییر سبک زندگی، تغییر استراتژی رفتار، درمان اختلالات روانی و تجویز دارو در صورت لزوم می باشد. در ذیل به برخی از اقداماتی که می توانند موجب بهبود بی خوابی شما شوند، اشاره می نماییم:
• تغییر سبک زندگی
برخی از مردم مصرف کافئین را به عنوان عاملی برای بی خوابی های شبانشان قلمداد می نمایند. این در حالی است که مصرف الکل و نیکوتین نیز می تواند به همان اندازه بر روی کیفیت خواب تأثیر منفی ایجاد نماید. قطع مصرف این مواد بهترین راه برای تغییر سبک زندگی و افزایش کیفیت خواب شبانه می باشد. اما محدود کردن و عدم مصرف این مواد پیش از زمان خواب نیز می تواند کمک کننده باشد.
• فعالیت های بدنی
تمرینات ایروبیک می توانند به سریع تر خوابیدن، افزایش عمق خواب و کاهش میزان تعدد بیدار شدن شما در طول خواب کمک نمایند.
• بهداشت خواب
بسیاری از متخصصین مغز و اعصاب بر این باورند که مردم می توانند در مورد بی خوابی و چگونگی خواب بهتر آموزش ببینند. برخی از توصیه های مربوط به اختلالات خواب شامل: برنامه ریزی برای زمان خوابیدن و بیدار شدن، استفاده از اتاق خواب تنها برای خوابیدن و همبستر شدن، تاریک کردن اتاق خواب هنگام خوابیدن و خالی کردن آن از هر نوع وسیله ای که موجب حواس پرتی شما می شود همچون کامپیوتر
• تکنیک های ریلکسیشن و تمدد اعصاب
مدیتیشن و تمرینات تنفسی عمیق می توانند به کاهش استرس و اضطراب شما کمک نمایند.
• رفتار درمانی شناختی
برخی از افرادی که دچار بی خوابی هستند، به خود تلقین می نمایند که نمی توانند کیفیت خواب خود را افزایش دهند. این درمان به آنها کمک می کند که اعتماد به نفس خود را در این زمینه بازیابند.

صرع میوکلونیک جوانان

بیماران گروه سنی ۱۱ تا ۱۹ سال که به صرع میوکلونیک جوانان مبتلا می باشند، یک و یا دو نوع از تشنج را تجربه می نمایند. تشنج میوکلونیک و تشنج تونیک-کلونیک از انواع این تشنج ها بوده و در سنین بلوغ معمولاً گریبانگیر فرد می شوند. علائم این بیماری معمولاً در بزرگسالی کم رنگ می شوند، اما از بین نمیروند و درمان های تخصصی برای سایر دوران های زندگی کاملاً واجب است.

صرع-میوکلونیک-جوانان

صرع میوکلونیک جوانان (JME) چگونه است؟

انواع تشنج هایی که ممکن است افراد مبتلا را درگیر کنند به همراه علائم آنها به شرح ذیل است

تشنج میوکلونیک:

• اسپاسم و پرش لحظه ای در ناحیه دست بازو، شانه و یا گردن
• تکان هایی در هر دو طرف بدن در یک زمان مشخص
• کودکان معمولاً هوشیار بوده و حتی در طول و یا پس از حملات صرع نیز قابلیت تفکر را دارند. متاسفانه این حملات ، توسط والدین و اطرافیان بعنوان” تیک ” قلمداد میشود و به آن توجهی نمیشود

تشنج تونیک کلونیک:

• تشنج و یا اسپاسم تونیک عضلات و حملات ریتمیک(کلونیک)
• چشمان به پشت می چرخند
• گریه کردن
• بیماران ممکن است در این شرایط خودشان را خیس نمایند
• بیماران پس از این حملات حالت گیجی داشته و یا خواب آلود می شوند.
• آبریزش چشم

صرع میوکلونیک جوانان معمولاً 30 دقیقه پس از بیدار شدن از خواب و چرت های کوتاه اتفاق می افتد. احتمال وقوع حملات صرع زمانیکه بیش از حد خسته هستید بیش تر می شود.

علت اصلی صرع میوکلونیک جوانان (JME)

صرع میوکلونیک جوانان معمولاً به دلیل تغییرات و یا جهش ژنتیکی اتفاق می افتد. در بسیاری از موارد حداقل یکی از اعضای خانواده به این بیماری مبتلا می باشند و یا ممکن است در موارد نادر عضوی از خانواده تجربه این بیماری را نداشه باشند.

تشخیص صرع میوکلونیک جوانان (JME)

تشخیص صرع میوکلونیک جوانان توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب و با توجه به علائم و نشانه ها صورت می گیرد. تشنج هایی که از سن بلوغ شروع می شوند، می توانند علامت یک بیماری جدی باشند.

تست های تشخیصی شامل موارد ذیل می شوند:

• تست EEG (نوار مغز)و یا الکتروانسفالوگرام برای بررسی امواج و فعالیت های داخل مغز
• تست VEEG و یا الکتروانسفالوگرام ویدیویی
• CATاسکن و ام آر آی برای بررسی دقیق داخل مغز.

درمان صرع میوکلونیک جوانان (JME)

این بیماری معمولاً با درمان های دارویی بهتر می شود. بسته به شدت و نوع بیماری، فرزند شما ممکن است یک و یا چند نوع داروی مختلف درمان نماید. اما بیماری صرع میوکلونیک در برخی از کودکان می تواند با دارو نیز قابل کنترل نباشد.

بیش تر کودکان مبتلا به این بیماری می توانند با کمک داروهایی که توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب تجویز می نماید، به زندگی نرمال خود بازگردند. شما می توانید با رعایت موارد ذیل به بهبود سریع تر وی کمک نمایید:

• داروهای وی را طبق تجویز پزشک مصرف نمایید
• از عواملی همچون کمبود خواب، نورهای چشمک زن (بازی های کامپیوتری، تلویزیون و تابلوهای تبلیغاتی)خستگی و استرس زیادی که همگی موجب تشدید تشنج های می شوند، خودداری نمایید.