پر خوابی به علت مصرف دارو یا مخدر

پر خوابی به علت مصرف دارو یا مخدر

افرادی که به ما مراجعه می کنند و از پر خوابی شکایت دارند، در واقع پر خوابی ندارند، بلکه خواب شب شان اختلال دارد، نمی توانند راحت بخوابند، و نیاز بدنی آن ها با خواب شب تامین نمی شود، بنابراین در طول روز احساس خواب آلودگی دارند و چرت می زنند.

پر خوابی واقعی، پر خوابی است که فرد علی رغم این که شب ها خواب راحت و با کیفیتی دارد، 8 ساعت می خوابد، و انواع اختلالات خوابی که خواب شب را مختل می کند، وجود ندارد، اما باز با این حال، احساس نیاز به خواب پیدا می کند. در چنین حالتی، فرد واقعا به پر خوابی مبتلا می باشد.

پرخوابی-به-علت-مصرف-دارو-یا-مخدر

پرخوابی-به-علت-مصرف-دارو-یا-مخدر

بسیاری از افرادی که فکر می کنند به صورت ظاهری دچار پر خوابی هستند و در طول روز احساس خواب آلودگی دارند، در واقع نمی توانند خواب شب شان را حفظ کنند و بارها از خواب بیدار می شوند. افرادی که مشکلات کلیوی دارند و داروهای خاص مانند داروهای ادرار آور مصرف می کنند، مجبورند در طول شب چندین بار برای رفع اجابت مزاج از خواب بیدار شوند، مسلما این افراد صبح ها نیاز به خواب دارند.

انواع داروهایی که باعث پرخوابی می شوند

مصرف دارو و یا مخدر می تواند یکی از دلایل خواب آلودگی در طول روز، علی رغم خواب کافی باشد. مصرف داروهای زیر ممکن است باعث پرخوابی شوند:

  • مصرف داروهای خواب آور و یا داروهایی با عوارض و اثرات خواب آور
  • مصرف داروهای شل کننده عضلات، مانند تیزانیدین و بکلوفن (که دارای اثرات شل کنندگی و ضد اسپاسم عضله می باشند)
  • مصرف داروهای ضد افسردگی مانند آمی تریپلیتین، گاباپنتین و ونلافاکسین
  • مصرف داروهای ضد اضطراب، ضد افسردگی، که اثر شل کننده عضلانی دارند، و خواب آلودگی می تواند از عوارض ثانویه آن ها باشد.
  • اکثر داروهای اعصاب، اثرات خواب آلودگی دارند و فرد را خواب آلوده و منگ می کنند.

پس یکی از علل پرخوابی در طول روز می تواند مصرف داروهایی باشد که یا مستقیما داروی خواب آورند یا اثرات خواب آلودگی دارند.

نقش مواد مخدر در پرخوابی

مصرف مواد مخدر مانند تریاک، می تواند یکی از دلایل بروز اختلال خواب باشد، افرادی که معتاد به اوپیوم و یا مخدر هستند، اکثرا دچار وقفه های مرکزی خواب می شوند، به این معنا که مغز این افراد چند ثانیه دستور تنفس را نمی دهد و تنفس قطع می شود. به همین دلیل ممکن است دائما از خواب بیدار شوند، بیدار شدن هایی که در ذهن فرد نمی ماند و این بیدار شدن های مکرر و وقفه های تنفسی، باعث می شود تا فرد وارد مرحله عمیق خواب نشود و صبح احساس خواب الودگی کند، پس یکی از علل پرخوابی، مصرف مواد و یا داروهای خاص می باشد.

  مصرف دارو و یا مخدر می تواند یکی از دلایل خواب آلودگی در طول روز، علی رغم خواب کافی باشد.دکتر یاراحمدی متخصص مغز و اعصاب و فوق تخصص اختلال خواب از امریکا درمان های خاصی برای بیماران در مطب انجام می دهد . جهت مشاوره و مراجعه با شماره های ۰۹۳۰۶۴۸۷۸۷۸ و ۸۸۸۸۳۷۱۸ تماس بگیرید.برای ارتباط با دکتر به کانال تلگرام و اینستاگرام مراجعه کنید .

سایر علت پرخوابی و بی حالی

افرادی که به علت درد های اسکلتی- عضلانی، شب ها دائما از خواب بیدار می شوند و خواب سبکی دارند.

وقفه های تنفسی، یکی از اختلالات خوابی است که باعث برهم خوردن نظم خواب می شود، بنابراین اگر فردی صبح ها احساس خواب آلودگی دارد، بایستی علت را در خواب شب جست و جو کند.

مطالب مرتبط با این مقاله:

درمان اختلال خواب

اختلال پرخوابی اولیه

اختلال در عدم توانایی حفظ خواب

پرخوابی اولیه (ایدیوپاتیک)

پرخوابی اولیه (ایدیوپاتیک)

پرخوابی اولیه یا ایدیوپاتیک ، اختلال خوابی است که فرد صبح ها به سختی از خواب بیدار می شود، و در طول روز به شدت احساس خواب آلودگی دارد.
این اختلال از جهت خواب آلودگی شدید فرد، به اختلال نارکولپسی شباهت دارد، با این تفاوت که، در پرخوابی ایدیوپاتیک شاهد حملات ناگهانی خواب و یا عدم کنترل عضلات بدن نیستیم. چرت زدن های روزانه، کمکی به رفع خواب آلودگی افراد مبتلا به پرخوابی ایدیوپاتیک نمی کند.

پرخوابی-اولیه-(ایدیوپاتیک)

پرخوابی-اولیه-(ایدیوپاتیک)

علائم پرخوابی اولیه (ایدیوپاتیک)

برخی از علائم و نشانه های پرخوابی ایدیوپاتیک عبارتند از:
– افزایش مدت زمان خواب
– چرت زدن های روزانه که البته کمکی به رفع کسلی و خواب آلودگی نمی کند
– سخت بیدار شدن از خواب. حتی ممکن است فرد بعد از بیدار شدن، احساس گیجی و منگی داشته باشد
اضطراب، هیجان، کم شدن اشتها، بی قراری و یا انرژی کم، از دیگر نشانه های این اختلال می باشد.

تشخیص پرخوابی اولیه (ایدیوپاتیک)

جهت تشخیص پرخوابی ایدیوپاتیک ، متخصص مغز و اعصاب ، ابتدا به بررسی علائم و یا موارد زیر می پردازد:
– داشتن نشانه هایی از این اختلال به مدت 6 ماه
– عدم وجود اختلالاتی مانند نارکولپسی و یا آپنه انسدادی خواب
– بررسی نتایج تست خواب (پلی سومنوگرافی)
علاوه بر موارد گفته شده، مصرف داروهای خاص، آسیب و صدمات قبلی به سر، افسردگی و یا کم کاری غده تیروئید نیز بررسی می گردد. سپس، تست های تشخیصی مانند، تست سنجش میزان خواب آلودگی طی روز و پلی سومنوگرافی نیز انجام خوهد شد.

درمان پرخوابی ایدیوپاتیک

معمولا جهت درمان اختلال پرخوابی ایدیوپاتیک ، داروهای محرک اعصاب مانند آمفتامین، از سوی پزشک تجویز می شود. اما ایجاد یک سری تغییرات در شیوه زندگی، می تواند به تسکین علائم این نوع پرخوابی کمک و از بروز صدمات بعدی نیز پیشگیری کند. از جمله:
– محدود کردن مصرف الکل و داروهایی که باعث تشدید علائم این اختلال می شوند
– دوری از انجام کارها در شب و به تعویق انداختن زمان خواب
– چرت زدن در طول روز، هر زمان که برای شما مقدور می باشد
– داشتن برنامه خواب منظم. سعی کنید زمان مشخصی به رختخواب بروید، و در زمان مشخصی از خواب بیدار شوید.

مطالب مرتبط با این اختلال:

پرخوابی 

اختلالات خواب 

اختلال وقفه تنفسی مرکزی

آپنه انسدادی خواب در کودکان

اختلال پرخوابی

اختلال پرخوابی

پرخوابی، اختلال عصبی است که فرد نیاز شدیدی به خوابیدن پیدا می کند، به طوری که خواب شبانه نیز نیاز فرد را برطرف نخواهد کرد و فرد همواره احساس کمبود خواب دارد. افراد مبتلا به چنین اختلالی، هر لحظه که اراده کنند می توانند بخوابند.

این اختلال می تواند دردسر ساز شود، زیرا که فعالیت های فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. پرخوابی عمدتا در سنین 17 تا 24 سال شایع می باشد.

اختلال-پرخوابی

اختلال-پرخوابی

علائم اختلال پرخوابی

خواب آلودگی و کمبود خواب، با وجود خواب کافی و مناسب، شایع ترین علامت پرخوابی است. این افراد ممکن است انرژی کمی داشته باشند و یا از مشکلات تمرکزی رنج ببرند. البته این اختلال می تواند ناشی از نارکولپسی یا پرخوابی ایدیوپاتیک(خواب آلودگی روزانه)، آپنه انسدادی خواب و یا مصرف برخی از داروها باشد.

انواع پرخوابی

سه نوع پرخوابی وجود دارد:

نوع حاد، که یک ماه و یا کمتر طول می کشد.

نوع نیمه حاد، که یک تا سه ماه طول می کشد.

نوع مزمن، که بیش از سه ماه طول می کشد.

علل پرخوابی

محققین بر این باورند که افزایش مواد نروشیمیایی در مغز که باعث خواب آلودگی می شود، می تواند از علل پرخوابی باشد. عواملی که احتمال پرخوابی را افزایش می دهند، عبارتند از:

  • نارکولپسی (خواب آلودگی روزانه) و آپنه خواب (مشکلات تنفسی به هنگام خواب)
  • کمبود خواب شبانه
  • آسیب به سر و یا بیماری های عصبی مانند مالتیپل اسکلروزیس (MS)
  • عوامل ژنتیکی (داشتن سابقه فامیلی در ابتلا به پرخوابی)
  • چاقی و اضافه وزن
  • مصرف دارو و الکل

جهت تشخیص پرخوابی، متخصص مغز و اعصاب، سوالاتی را در مورد میزان خواب شبانه فرد، عادات خواب و یا احساس خواب آلودگی روزانه (داشتن چنین حالتی به مدت 3 ماه، به معنای پرخوابی است) از بیمار می پرسد و سوابق پزشکی فرد را مورد بررسی قرار می دهد. آزمایش خون، سی تی اسکن و تست خواب (پلی سومنوگرافی) از بیمار گرفته می شود تا فعالیت های مغز در هنگام خواب ثبت شود.

درمان پرخوابی

آمفتامین، متیل فنیدات و مودافینیل، از جمله داروهایی هستند که برای درمان پرخوابی تجویز می شوند.

در صورتی که فرد مشکل آپنه انسدادی خواب نیز داشته باشد، به هنگام خواب ماسکی بر روی بینی قرار می گیرد. این دستگاه به طور مداوم جریان هوا را به سمت سوراخ های بینی می فرستد و راه های تنفسی باز نگه داشته می شوند.

راه کارهایی برای کاهش میزان خواب آلودگی و پرخوابی وجود دارد، از جمله:

– محدود کردن مصرف کافئین و نیکوتین قبل از خواب

– اجتناب از مصرف غذاهایی سنگین و محرک که بر دستگاه گوارش تاثیر می گذارند

– داشتن برنامه خواب مناسب

– تغییر محیط خواب و ایجاد محیطی آرامش بخش

برخی از خدمات دکتر یاراحمدی فوق تخصص مغز و اعصاب :

با تشکر، مدیریت سایت دکتر یار احمدی فوق  متخصص مغز و اعصاب

Call Now Button